۸ سال سختی، ترس، اضطراب و از دست دادن هایی که هیچ کدامشان حقمان نبود و نسلهای بیگناهی را در آغوش خاک کشید. رفتند و

زمانیکه در روز  چهارم مرداد ماه 1345 مسافران و خدمه کشتی یونانی پس از به گل نشستن کشتی ، مجبور به ترک آن شدند هیچوقت

تویی…که با قلبی سرشار از مهر و دستانی گرم و لبریز از عشق و مهربانی مرهمی بر آلام بیماران دردمند و رنج کشیده ای…تویی…که نور

باور نکردنی است اما، قدمتش به دوران پارینه سنگی باز میگردد، زمانی که اولین رد پای انسان، در ستایش زندگی روی آن به جا ماند.

 زیبایی بی بدیلش، قله رفیع و باشکوهش، چشمه های خروشانِ آب گرمش و آتشفشان نیمه فعالش، این کوه شگفت انگیز  و با صلابت را که

روزی که تابستان به طبیعت سلام می دهد ‌و خورشید در بالاترین نقطه مقر خود طلوع و در بلندترین نقطه قرارگاه خود غروب می کند،

منهای سهمی که از دارایی و ثروت، در قبال کار کردنِ افراد به آنها می‌رسد، چه بهتر که اندکی از آن، و هر کس به

دنیای کار، دنیای بزرگ، پیچیده و غیرقابل پیش‌بینی است، و با ورودش نمی‌دانیم که چه اتفاق هایی انتظارمان را میکشد، پس بهتر است که در