چشمانش را ریز می کند تا نقشه پر از شکوه و جلالی که قرار است به سرانجام برسد را بهتر ببیند. گردنش را چپ و راست می کند و کمرش را خم و راست، تا خستگی جمع شده در آن را آرام کند. دستانش پر از زخم است و بیشتر از لذت لحظه‌ای که در آن است به عاقبت کار فکر می کند. شاید هیچ کداممان ندانیم پشت بافتنِ فرشی که بر  آن پای میگذاریم، چه رنج ها و سختی هایی لابلای آن گل های رنگی و درختان سبز پنهان شده. روز فرش دست بافت مبارک.