از آن پرنده که بال شکسته اش بندی محکم بر پایش بسته تا اوج گرفتنش را کسی نبیند؟

از آن قاصدک تنها که محکوم به پیمودن مسیریست که اجبار به رفتنش بیشتر از میل به رفتنش است ؟

یا از آن نسیم صبحی که اسیر سرد و گرم زندگی شده است؟ پروازم را از کدامین پرنده آموزم که نه محکوم به اسارت باشد و نه اجبار و نه خانه نشینی؟

باید پرواز را جای دیگری بیاموزم…

شاید روحم آزادترین پرنده ها باشد

روز جهانی معلولان خجسته باد