از اول هم قرار بود که وظیفه آنها بازی کردن و لذت بردن از کودکی باشد، نه چانه زدن برای فروش یک شاخه گل و واکس زدن کفش و غرق شدن در دنیای بزرگسالان. جثه کوچکشان اجازه خسته شدن به آن‌ها را نمی‌دهد، اما آنها هر روز به اندازه تمام انسان های بالغی که مشغول کار هستند خسته می شوند و آرزوهای خود را در نگاه کردن به زندگی دیگران می بینند. اگر هنوز ذره‌ای انسانیت در این جهان مانده، باید مبارزه کرد با کشتن امید و آرزوهای پاک کودکان.