روی میز غذا آروم ‌و بی ادعا نشسته و انتظار میکشه تا نوبتش برسه، بین غذاهای خوشمزه و سالادهای پر ملات، غریب و تنهاست، طعمش بر عکس ظاهرش عمیقه و به دل و جونمون میشینه، خودش خبر نداره که چقدر بعد از تموم شدن اصل کاری ها، می‌تونه به هضم خوردنی هایی که داخل معده ما ،  تو سر و کله هم می‌زنند کمک کنه. و گرنه بیشتر از این حرفها قیافه میگرفت.