روز دویدن

پر و بال برای پرواز و اوج گرفتن نداریم و این حسرت تا همیشه با ماست. اما شاید دویدن قسمتی از حس رهایی و حال خوب را به ما بدهد. می دوی تا احساس کنی به عقب نمی روی، تا بدانی هنوز می‌توانی مثل بچگی شتاب کنی و دم نزنی. تا چندین لحظه هم که شده، به دغدغه هایت فکر نکنی. این را فقط وقتی می شود فهمید که پیرامونت، مثل برق و باد از کنارت می گذرد.