حدود ۸۰ سال از اولین ورود رادیو به ایران می‌گذرد.
جعبه‌ای چوبی و فلزی که مردم را دور کرسی می‌نشاند و به آن‌ها از اخبار جنگ جهانی، کودتای ۲۸ مرداد، عزل شاه، تاج گذاری ولیعهد و… می‌گفت.
موسیقی‌هایی که فضای خانه را پر می‌کرد و انتظارها دور کرسی برای شنیدن قصه شب.
اولین بار زمانی که ۲۰ سال از اختراع رادیو در غرب گذشته بود در سال ۱۳۰۳ روس‌ها وظیفه داشتند تا تاسیسات بی‌سیم را در تهران راه اندازی کنند اما با روی کار آمدن رضا شاه، وزارت جنگ عهده دار آن شد و کار ناتمام روس‌ها را در عمارت کلاه فرنگی به پایان رسانید.
در ابتدا راه‌اندازی بی‌سیم برای مخابره پیام بود و بیشتر به آن نگاه نظامی می‌شد.
ایران در ۶ اردیبهشت ۱۳۰۵ ضمن افتتاح بی‌سیم تلگرافی عمومی با موضوع همکاری با همه کشورهای جهان منتشر کرد، ۶ سال بعد موسسات بی‌سیم توسعه یافتند.
به دستور رضاشاه شرکت تلفنکن آلمانی اجرای طرح ساخت اولین ایستگاه رادیویی را عهده دار شدند.
پس از ۲ سال در اردیبهشت ۱۳۱۸ اولین ایستگاه رادیویی در تهران آماده و سرانجام در ۴ اردیبهشت ۱۳۱۹ در ساعت ۴ بعدازظهر با حضور محمدرضاشاه، ولیعهد وقت، احمد متین دفتری نخست وزیر و اعضای کابینه افتتاح شد.
ولیعهد متن پیام شاه را قرائت کرد.
گفتنی است در آغاز چون برنامه‌ها تنها در تهران قابل دریافت بود، به رادیو تهران نامیده می‌شد.
