برای خواندن یک تیزر تبلیغاتی ، نریشن و یا حتی صداگذاری روی انیمیشن ها و فیلم ها ، بهتر است از بازیگر های آشنا استفاده کنیم و یا صدا پیشه های حرفه ای ؟
دعوای بازیگر ها و صدا پیشه ها چیز تازه ای نیست با وجود ینکه در ایران هنوز هم خیلی از نقش های سینمایی را با صداپیشه های آن میشناسند اما نمی توان منکر شهرت بازیگر ها نسبت به دوبلور ها شد. خیلی از افراد عقیده دارند بازیگر ها فقط برای اینکه بازیگر هستند نمیتوانند لزوما بازیگر صدا (Voice Actor ) خوبی هم باشند اما شرکت ها این روزها به طرز عجیبی به دنبال استفاده از سلبریتی ها در تبلیغات خود هستند چه به صورت تصویری و چه به صورت صدا و نریشن خوانی.
با وجود اینکه ما هنوز در زمینه انیمیشن حرف زیادی برای گفتن نداریم اما در همین معدود انیمیشن های ساخت وطنی نیز معمولا از صدای بازیگرها استفاده می شود تا فروش فیلم بالا برود ، البته این قضیه در هیچ کجای جهان چیز عجیبی نیستو. به لیست انیمیشن های خارجی که نگاه میکنیم می‌بینیم در بیشتر انیمیشن ها حداقل از یک یا دو سلبریتی برای صداگذاری استفاده شده تا فروش فیلم بالا برود ، معروف ترین این نوع انیمیشن ها “پاندای کنگ فو کار” است که در آن از آنجلینا جولی گرفته تا داستین هافمن و جکی چان صداپیشگی کرده اند و حضور همه این اسم ها در کنار هم زمان اکران این انیمیشن خیلی خبرساز شد.
اگر بنا به مقایسه میان دوبلور ها و بازیگران باشد باشد میتوان گفت از نظر حرفه ای، به دلیل سابقه ای که هنر دوبله در ایران دارد دوبلور های خوب و مشهوری در دسترس هستند، از طرف دیگر بازیگران ایرانی به جز تعدادی اندک ، صداهای تأثیرگذار و به یاد ماندنی ای ندارند. واضح است صدایی که قرار است در یک تیزر تبلیغاتی تأثیرگذار و یا مهم‌تر از آن، در یک انیمیشن پرفروش استفاده شود باید پرانرژی باشد و خاصیتی مشهود نسبت به دیگر صداها داشته باشد، صرف چهره بودن یک بازیگر مجوز این را صادر نمیکند که از او برای دوبله انیمیشن یا نریشن تیزر تبلیغاتی استفاده کنیم. برای روشن تر شدن این قضیه می‌توانید صدای زنده یاد حسین باغی در انیمیشن سیا ساکتی را با صدای منوتون هدیه تهرانی یا مهران مدیری در انیمیشن تهران 1500 مقایسه کنید شاید خیلی ها حتی چهره حسین باغی را هم نشناسند اما حتما صدای او را در سری انیمیشن های راهنمایی و رانندگی به خوبی به یاد می آورند . البته در این میان بازیگرانی هم هستند که صداهای ویژه و منحصر به فردی دارند و استفاده از آن‌ها در تبلیغات به خوبی جواب پس داده است مانند صدای رامبد جوان روی تبلیغات شرکت مزمز
اکثر شرکت‌ها وقتی هزینه خواندن نریشن را می شوند با خودشان میگویند ، خب با همین هزینه یک بازیگر را می آوریم برای خواندن تیزر که بتوانیم از چهره اش هم استفاده کنیم ، اما تفاوت میان یک بازیگر متوسط و یک گوینده حرفه ای بسیار زیاد است .
برای مثال چشمانتان را ببندید و به یک آگهی تبلیغاتی گوش کنید، بخش مهمی از تفاوت آگهی تبلیغاتی با فیلم و سریال این است که باید متن و صدای بسیار گیرایی داشته باشد ، در این آزمایش مشخص می شود در یک آگهی تبلیغاتی موفق ، صدا بدون تصویر همان قدر مؤثر و مهم است که تصویر بدون صدا ، اگر از یک نریتور با صدای معمولی استفاده کنیم که ویژگی و رنگ خاصی ندارد ؛ دیگر تفاوتی نمیکند که شخص تا چه حد سلبریتی باشد، ما متاسفانه با این انتخاب بخشی از آگهی را از دست داده ایم.
حالا بر فرض که مخاطبان آگهی شما توانستند با صدای بازیگر یا سلبریتی شما ارتباط برقرار کنند ، تازه این مسئله پیش می آید که صدای انتخاب شده چه قدر با ویژگی های برند شما تطابق دارد ، وقتی شامپو کلیر جهانبخش و نوین چرم بهرام رادان را برای آگهی تصویری شان انتخاب می کند به این خاطر است که پرسونال برندینگ این افراد با هدف تبلیغاتی شرکت شان همخوانی دارد ، پس صدایی که شما انتخاب می کنید باید ویژگی هایی غیر از معروف بودن را هم داشته باشد ویژگی هایی مثل ، هیجان ، اعتماد ، تازگی و هر چیزی که برای اثر بخشی آگهی شما بسیار لازم به نظر میرسد..
انتخاب اول خیلی از برند ها برای تبلیغات قرار داد بستن با یک سلبریتی یا همان آدم معروف است ، همین تفکر اشتباه هم فضای مجازی را پر از متوهم های نادانی کرده که هر چیزی را تبلیغ می کنند از دمپایی روفرشی گرفته تا اکستنشن فلان ، برای ساخت یک آگهی تأثیر گذار نیازی نیست دست به دامن آدم معروف های مجازی بشوید و حتی خیلی وقت ها نیازی نیست دست به دامن آدم معروف های واقعی هم بشوید ، برای یک آگهی ویژه باید اول تیم قوی ای داشته باشید ، ایده جذاب ، کپی رایت درجه یک کارگردان و گرافیست کار بلد و صدای تأثیر گذار در نهایت وقتی همه چیز آماده بود می‌توانید از چاشنی سلبریتی برای اثر بخشی بیشتر قضیه استفاده کنید، اشتباهی که خیلی از برند ها مرتکب آن می شوند این است که با بودجه تعیین شده اول از همه سلبریتی را می آورند و همه مراحل قبل از آن را نادیده می گیرند ، مثال واضح این ماجرا می شود بهنوش بختیاری و آن آگهی مضحکش برای فروشگاه های زنجیره ای عطر و ادکلن..
شکی نیست در زمینه تصویر و شاخصه های بصری ، سلبریتی ها اگر به درستی انتخاب شوند کفه ترازو را به نفع برند، به طرز عجیبی پایین می‌آورند، اما نباید این واقعیت را هم فراموش کرد که هنر دوبله و نریشن سبقه ای طلایی دارد و علی الخصوص در ایران یک حرفه بسیار تخصصی به شمار می آید ، برای همین هم صدای دوبلور ها و گویندگان نسبت به بازیگران و بقیه آدم معروف‌ها ویژگی حرفه ای کاملاً مشهودی دارد.
از طرف دیگر با وجود اینکه خیلی از بازیگران صداهای خوبی ندارند اما تعدادی از آن‌ها هم صداهای نسبتاً برای دوبله و نریشن دارند چون به طور تخصصی برای فراگیری این هنر زمان و انرژی گذاشته اند و حالا می توانند با استفاده از تصویر آشنا و صدای مناسب رضایت سفارش دهنده و مشتری را همزمان جلب کنند ، باید اعتراف کنیم که همیشه این رقابت میان صدا پیشگان و بازیگران وجود خواهد داشت و تنها کاری که هر دو طرف می‌توانند انجام دهند این است که سطح رقابت را بالا ببرند و رضایت بیشتری را از میان مخاطبانشان به دست بیاورند.
