جعبه سیاه، جعبه صداهای سر به مهر
جعبه سیاه برخلاف اسمش اصلاً سیاه نیست بلکه جعبه نارنجی رنگ ، محکم و مقاوم است که اطلاعات پرواز و صداهای داخل کابین را در خود ذخیره می‌کند. رنگ بدنه جعبه سیاه به این دلیل نارنجی فسفری است که بتوان آن را بعد از سقوط هواپیما به‌سرعت پیدا کرد
گفته می‌شود تکنولوژی جعبه سیاه هواپیما آن‌قدر پیش رفته است که تکنولوژی ساخت خود هواپیما را پشت سر می‌گذارد برای همین هم در سانحه‌های هوایی ، که هواپیما نیست و نابود می‌شود این جعبه سیاه است که با تخریب پایین معمولاً صحیح و سالم به دست مرکز تحقیقات اطلاعات پرواز می‌رسد.
این جعبه از دو دستگاه تشکیل شده که در دو نقطه مختلف هواپیما گذاشته می‌شوند:
- دستگاه ضبط اطلاعات پرواز (FDR) : این وسیله یک ثبت‌کننده اطلاعات پرواز است که به طور معمول، روی دم هواپیما قرار می‌گیرد تا بهترین مقاومت را نسبت به برخوردها داشته باشد. این دستگاه اطلاعات مربوط به سرعت، ارتفاع، موقعیت هواپیما، شتاب، موقعیت فرمان و پارامترهای موتور را در 25 ساعت آخر پرواز، جمع آوری و ذخیره می‌کند.
- ضبط صوت کابین خلبان (CVR) : وسیله‌ای که در کابین خلبان قرار دارد و صداهایی مانند مکالمات میان خلبان‌ها و کادر پرواز و یا هواپیما و برج مراقبت را در دو ساعت آخر پرواز ضبط می‌کند.
دیود وارن مخترع جعبه سیاه
دیود وارن دانشمندی که در سانحه هوایی پدر خود را از دست داده بود در سال 1958 تصمیم به اختراع وسیله‌ای گرفت که به کمک آن بتوان علت سقوط هواپیما را کشف کرد. وارن در آن زمان یک محقق هوانوردی بود و تلاش‌های زیادی کرد تا بتواند دستگاهی بسازد که صداها و اطلاعات و مشکلات پرواز را ثبت کند.
در سال 1956 اولین نمونه آزمایشی دستگاه ضبط صدا را که می‌توانست به مدت چهار ساعت تمام اطلاعات مربوط به پرواز را ثبت کند به آژانس امنیت پرواز در استرالیا ارائه شد ، اما مورد حمایت قرار نگرفت. بعد از گذشت سه سال وارن اختراع خود را به سازمان امنیت پرواز انگلیس ارائه کرد و این بار انگلیسی‌ها تصمیم گرفتند برای ساخت آن بودجه‌ای را اختصاص دهند و امروزه “جعبه سیاه” در تمام پروازهای تجاری سراسر دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد.
چگونگی رمزگشایی اطلاعات از جعبه سیاه
پس از پیدا کردن جعبه سیاه، محققان ضبط کننده‌ها را به یک آزمایشگاه می‌برند تا بتوانند داده‌ها را استخراج کنند. این فرآیند می‌تواند از چند هفته تا چند ماه طول بکشد. مراکزی که در آن‌ها جلسات شنود جعبه‌های سیاه تشکیل می‌شود بسیار محرمانه هستند و بر اساس قوانین بین‌المللی تنها بازرسان و خدمه پرواز اجازه ورود به آن‌ها را دارند.
تحقیقات در این مراکز در اتاق‌های عایق صوتی با قفل‌های مغناطیسی انجام می‌شود تا جلوی هرگونه شنود الکترونیک گرفته شود. در چهاردیواری این اتاق‌های عایق، بلندگوهایی نصب شده تا حال و هوای داخل هواپیما را بازنمایی کنند.
اگر FDR آسیب نبیند، محققان می‌توانند به سادگی با اتصال به یک سیستم اطلاعات آن را بخوانند ، اما ماجرای CVR یا صداهای ضبط شده از داخل کابین کمی متفاوت‌تر است. معمولاً یک تیم از متخصصان برای تفسیر صداهای ذخیره شده در یک CVR تشکیل می‌شود.
این گروه شامل نمایندگان شرکت هواپیمایی ، یک متخصص ایمنی حمل و نقل ، یک متخصص ایمنی هوایی ، یک متخصص زبان از پلیس فدرال آمریکا (FBI) و در صورت نیاز یک مترجم می‌شود.
این گروه تلاش می‌کند 30 دقیقه از کلمات و صداهای ضبط شده را تفسیر کند. پروسه که ممکن است هفته‌ها طول بکشد . متخصصان به صداهای پس زمینه نیز با دقت گوش می‌کنند
چرا که می‌تواند اطلاعاتی هرچند جزئی درباره‌ی کارکرد موتورها به نمایش بگذارد . وقتی اطلاعات آماده شد، متخصصان با ترکیب صداهای ضبط شده و اطلاعات فنی دقیق، سعی می‌کنند تصویری از آنچه ممکن است اتفاق افتاده باشد ترسیم کنند.
هر دو FDR و CVR ابزارهای ارزشمندی برای تحقیق در مورد هواپیما هستند . این‌ها اغلب تنها بازماندگان حوادث هوایی هستند بازماندگانی که سرنخ‌ها مهمی را در خود حمل می‌کنند. به همین علت است که با پیشرفت تکنولوژی، همچنان جعبه‌های سیاه نقش مهمی را در حوادث ایفا می‌کنند.
اشتراک گذاری این مطلب
عضویت در خبرنامه چکاوا
با خبرنامه چکاوا، گویندگی را به سادگی یادبگیرید
مطالب مرتبط
ضبط نریشن در استودیو صدا چه تفاوتی با ضبط خانگی دارد؟
در حال حاضر، هر کسی می‌تواند با کمترین امکانات هر صدایی که دوست دارد ضبط و ویرایش کند و کل این پروسه شاید چند ساعت زمان ببرد ، با یک
نخستین وعده دیدار
جنگ جهانی دوم از سال 1939 آغاز شد و در سال 1945 به پایان رسید. در این میان فرانسه در سال 1940 سقوط کرد. اما